Over mezelf

Op 24 mei 1983 werd er in Antwerpen een klein manneke geboren, nl: moi! Alle 't is te zeggen, niet alleen ik be nop die dag geboren, ook nog een heleboel andere mensen. Maar 't is een kwestie van de belangrijke zaken op te sommen ;-)

Zoals elk normaal kind heb ik in mijn jeugdjaren, buiten kattenkwaad uitgestoken, wel wat gesport. Gezien ik een dik kind was (neen geen grap :)), sportte ik ook niet zo graag. Heb eens wat gevoetbald, lopen met 't school, fietsen, ik denk dat ik er nog een paar honderd vergeet als ik ons moeder moet geloven.
Na mijn groeischeut ben ik beginnen volleyballen. Eindelijk een sport die ik toch wel redelijk graag deed. Na een paar jaar was ik redelijk in geworden en sloeg (natuurlijk) het noodlot toe; knie kapot. Gedaan met sporten, rusten en niet meer te onozel doen.

Wat begon als rebelse actie, liep uit tot de grootste stommiteit van m'n leven; op mijn 16 jaar rookte ik m'n eerste L&M sigarette. Als ik dan toch niet mocht volleyballen; dan maar ineens het roer drastisch omgooien. Dat roken heeft geduurd tot op 25 juni 2008. Die dag veranderde mijn leven. Ik was onderweg naar de bus voor het werk en rookte, net als altijd, m'n favoriete sigaretje. 7 minuten (de tijd van één sigaret) later was ik aan de bushalte en wachtte ik op de bus naar BASF.  Omdat ik toch nog tien minuten moest wachten, kon ik nog wel een peukie opsteken. Nummer 2 en we waren nog geen kwartier van thuis weg. Toen de bus kwam (ik hevig trekkend aan m'n sigaret om zeker te zijn dat ik alles binnen had), besefte ik weer eens dat ik eigenlijk een junkie was. kwartiertje later maakte ik de moeilijkste beslissing in m'n leven; ik zou na 9 jaar stoppen met roken. Ben de bus uitgestapt en heb mijn sigaretten weg gesmeten. Nooit nog een sigaret op gestoken, eerlijk waar. Ik had enorme last van afkick verschijnselen, zo erg dat ik er mijn relatie mee op spel zette, een schriftelijke vermaning kreeg bij "den duits". Er moest iets veranderen. Ondertussen waren we ook al 8kg bij gekomen en nog maar amper 2 maanden verder.

Evi Gruyaert had haar sporen al verdiend met het Start 2 Run programma. Op het werk zei ik dat ik ging lopen, kwestie van wat te temperen in m'n gedrag. Mijn assistent ploegleider zei me dat o-ik daar het karakter nier voor had en hij daagde me uit om in oktober de Putse Kermisloop mee te doen, de 10km. Slik 10km, da's niet niets... Maar grote mond houden kon ik toen helemaal nog niet! Gevolg; in oktober liep ik mijn eerste loopwedstrijd op een soort bergschoenen. Maar het heeft geduurd tot april 2009 alvorens ik de smaak echt te pakken had. Een aantal wedstrijden gelopen en een PR van 45:37 op de 10k.

2010 was een top jaar; het belangrijkste dat jaar; onze trouw! Op 11 september 2010 mocht ik "ja" zeggen tegen de vrouw van m'n leven. Dat jaar werd ik geselecteerd bij het Runner's World Dreamteam om de halve marathon van Egmond te gaan lopen. Buiten een achillespees ontsteking ging dat jaar me ook voor de wind. Mijn droom om ooit een marathon te lopen blijf wel uit, hoewel ik er stiekem wel van droom om de Marathon van Barcelona te lopen.

In 2011 veranderde mijn leven abrupt door een auto ongeval. Op zich was het niet erg, alles zou natuurlijk herstellen, maar ik zou tot het einde van 't jaar niet meer mogen lopen. Daarom een nieuwe uitdaging: de ironman 70.3 van antwerpen in 2012 of 2013. op dit moment weet ik het nog niet zo goed, alles hangt af van m'n herstel. Maar het jaar erna zal er een nieuwe uitdaging voor de boeg liggen; de ironman van Lanzarote!Nieuwe doelen, nieuwe blog, nieuwe start. Ik ben er helemaal klaar voor, ik hoop jullie ook!

Timothy